17 Mayıs 2024 Cuma

Yaşam koşulları anne ve bebek ölümlerini arttırıyor

Urfa'da düzenlenen "Aile Hekimliğinde anne/bebek ölümleri ve bağışıklama" çalıştayının açıklanan sonuç bildirgesinde, Türkiye'de ortalama anne ölümleri 100 bin canlı doğumda 14,7 iken, bu oranın Kuzeydoğu Anadolu Bölgesi'nde 24,5, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde ise 22,1 olduğuna dikkat çekildi.

Türk Tabipler Birliği (TTB) Aile Hekimliği Kolu'nun Urfa Tabip Odası binasında düzenlediği ve 2 gündür devam eden "Aile Hekimliğinde anne/bebek ölümleri ve bağışıklama" çalıştayının sonuç bildirgesi açıklandı.

Düzenlenen basın toplantısında konuşan TTB Aile Hekimliği Kolu Başkanı Dr. Filiz Ünal, çalıştayda birinci basamak sağlık hizmetlerinin ana hedefi olan anne ve bebek ölümlerinin önlenmesinin ele alındığını ifade etti.
 
Başta bağışıklama gibi birçok birinci basamak koruyucu sağlık hizmetlerinin planlanması, nitelikli sunulması, bölgesel eşitsizliklerin ve ayrımcı politikaların ortadan kaldırılması vurgulandı.

Açıklamada, Dünya Sağlık Örgütü'nün (WHO) "2017 yılında hamilelik ve doğum sırasında ve sonrasında yaklaşık 295 bin kadının yaşamını yitirdiği, bu ölümlerin büyük çoğunluğunun (yüzde 94) yaşam koşullarının kötü olduğu ortamlarda meydana geldiği ve bunların çoğunun önlenebilir olduğu" vurgulandı.

Yine WHO verilerine göre, anne ölümlerinin 2017 yılında düşük gelirli ülkelerde 100 bin canlı doğumda 462 iken, yüksek gelirli ülkelerde ise 100 bin canlı doğumda 11 olduğu bilgisi paylaşıldı.

Sağlık Bakanlığı 2017 Sağlık İstatistiklerine göre ise Türkiye'de ortalama anne ölümlerinin 100 bin canlı doğumda 14,7 iken, Kuzeydoğu Anadolu Bölgesi'nde 24,5, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde 22,1 gibi doğu illerinde hayli yüksek oranlarda olduğunun açıklandığı çalıştayda, şu bilgiler paylaşıldı:

-12 yıldır Urfa'da kan merkezi yok! Urfa'da 2008'den beri kan merkezinin bulunmadığı dolaysıyla trombosit gibi hayati kan ürünlerinin Antep'ten ancak 24 saat içerisinde tedarik edilebildiği ifade edildi. Anne ölümlerinin en önemli sebeplerinden olan kanamaya bağlı doğum komplikasyonlarına müdahalenin gecikmesine sebep olacağı açıktır. Harran ilçesinde 2 Kadın Doğum uzmanı olmasına rağmen, ameliyathane koşullarının yetersizlikleri yüzünden acil müdahaleler yapılamamakta.

Anne ölümleri sebeplerinden olan güvenli koşullarda yasal kürtajın kamu hastanelerinde fiilen engellendiği, bu nedenle hastaların bu müdahaleleri merdiven altı tabir edilen sağlıksız koşulardaki yerlerde yaptırarak önlenebilir anne ölümlerini artırdığı bir gerçektir.

Anne/Bebek ölümleri inceleme komisyonlarından çıkan kararlarda ölümlerin sebepleri derinliğine incelenmeden çoğunlukla önlenemez olarak raporlanıp eksiklikler gizlenmektedir. Bu nedenle komisyonların yetkin kişilerden oluşması ve bu heyetlere meslek örgütü temsilcilerinin de yer alması gereklidir.

-Bebek ölümleri doğuda yüksek, bölgeler arası farklar giderilmeli (önlenebilir her bebek ve çocuk ölümü çocuk hakkı ihlalidir!)

ANNE BEBEK ÖLÜMLERİNİN SEBEBİ: SAVAŞ VE ÇATIŞMA, GÖÇLER, YOKSULLUK, YETERSİZ SAĞLIK HİZMETLERİ
-Tam aşılı çocuk sayısının düşüklüğü ve aşı redleri toplum sağlığını tehdit ediyor: Kızamık salgını WHO verilerine göre, Türkiye'de 2017 yılı itibariyle toplam kızamık vaka sayısı 69'ken, 2018 yılında 510'a, 2019 yılının ilk 9 ayında maalesef 5,2 kat artarak, 2.666 vakaya ulaşmıştır.

-Savaş ve çatışma durumları, göçler, yoksulluk, yetersiz sağlık hizmetleri, anne bebek ölümlerinin en önemli sebeplerindendir.

-Toplumun her kesimine kültür inanç dil farkına saygı göstererek, yeterli ve nitelikli sağlık hizmeti vermek mümkündür.

-Birinci basamak sağlık hizmetleri bölgelerin ihtiyacına göre yeniden planlanmalıdır. Çalıştayımızın sonucu olarak ölümleri engellemek ancak toplumcu, ulaşılabilir, yerelle barışık, parasız, anadilinde ve nitelikli sağlık politikalarıyla mümkündür.

‘SOSYODEMOGRAFİK ÖZELLİKLERİN DİKKATE ALINMAMASI EŞİTSİZLİĞİN BAŞLICA SEBEBİ'
Ünal, yaptıkları anket çalışmasında meslektaşlarının altını çizdiği sorunları ise şöyle sıraladı: 

-Nüfusun sadece sayı olarak ele alınması ve sosyo demografik özelliklerin dikkate alınmadan hizmet verilmesi ve değerlendirilmesi eşitsizliğin başlıca sebebidir.

-Gebe ve bebek sayısının yoğun olduğu bölge ve çok düşük olduğu yerlerde de sadece bir Aile sağlığı çalışanı ile çalışılması gibi. Öte yandan 65 yaş üzeri nüfusun yüksek olduğu yerlerde de farklı bir iş yükü bulunmaktadır. Aile hekimine kesin kayıtlı nüfusun mümkün olduğunca homojen olması hem hastalar hem de çalışanlar açısından daha doğru ve eşit olacaktır.

-Göç yoluyla ülkemize gelen bireyler de aşılanma ve sağlık hizmetine erişim açısından hala eşitsizlik yaşamaktadır. Bulaşıcı hastalıkların bireysel değil, bir halk sağlığı sorunu olduğu kabul edilmeli, yasalar da buna göre düzenlenmelidir.

-Sadece hekime değil, hasta popülasyonuna ve ebeveyne de sorumluluk ve yaptırım mutlaka yüklenmeli, sağlık okur-yazarlığı için göstermelik değil gerçekçi çözümler uygulanmalı.

-Kent hastanesinin uzaklığı nedeniyle gebe ve doğum hizmetlerinde aksama sonucu özel hastanelere yığılma ve ücreti düşük kesimin etkin sağlık hizmeti alamaması.

-Sistemin en büyük handikapı nüfusun fazla olması ve hizmetin bölge tabanlı olmaması. Ayrıca görev yetki ve tanımlamalar yetersiz. Yani sağlıkla ilgili her türlü angarya Aile hekimleri üzerinden yürütülmektedir.