GÜNCEL
Diktatörü gerileten zafer
Bir kez daha açlık grevi ölüm orucu direnişi gösterdi ki, mücadeleyle geriletilen Erdoğan faşizmi ancak bu yolla yıkılabilir.
Açlık grevi ve ölüm orucu direnişi, geniş çaplı, ısrarlı, kararlı mücadele olarak zafere ulaştı.
Öncelikle mücadeleye esin kaynağı oldu.
Erdoğan faşizminin içte-dışta savaş saldırganlığı altında çekingenliği yıktı.
Bununla kalmadı. Faşizm, ne kadar saldırgan olursa olsun, kararlı ve kitlesel direnişlerle geri adım atabilir, geriletilebilir, bilincini geniş kesimlerde yeniden üretti. Bu bilince hava ve su kadar ihtiyaç vardı.
Mücadele uzun süreliydi. Geçerken belediye seçimlerinde özellikle Kürt halkının yeniden demokratik ve yurtsever bir kararlılıkla HDP etrafında birleşmesini sağlayan temel etkenlerden oldu.
Direniş, Leyla Güven öncülüğünde, içerde ve dışarıda devrimci tutsaklar ve diğer mücadeleci katılımcıların eşsiz fedakarlığı, yaşamını feda edenlerin harekete geçirici etkisi, beyaz tülbentli anaların polisin kudurgan saldırganlığına karşı dirençleri, halkın en kararlı öndeki kesiminin mücadeleciliği sayesinde zafer kazandı. Enternasyonal alanda destek veren demokratik güçlerin katkısı oldu. Sonuçta sayın Öcalan üzerindeki mutlak tecridi kırdı. F tipi tecritte diktatörlüğün getirmeyi planladığı tek tip elbise veya ayakta sayım gibi ideolojik boyun eğdirme ön saldırılarını önceden püskürtmüş oldu, uzak geleceğe attı. Tabii ki, tecridin kırılması ne kadar kalıcı veya uzun süreli olur sorusunun cevabı bundan sonraki toplam mücadelenin durumuna bağlıdır. Fakat bu durum tecridin aralanması ve kırılması zaferini gölgelemez. Yalnızca faşizmle mücadelede karşıt güçlerin hamlelerinin diyalektik ilişkisini hatırlatır. Erdoğan faşizmi, rövanşistçe bu gerilemeyi manevra ve saldırıyla etkisizleştirmeyi deneyecek.
Medya savunma alanlarına yoğun hava bombardımanı ve komando birlikleri indirilmesi, bunun ifadesi.
Bu süreçte, bu işgalci savaş saldırganlığına karşı tavır almayan karşı çıkmayan her tutum, Erdoğan faşizminin yeniden kendisini onarmasına yardımcı rol oynamış olur. Tıpkı Erdoğan'ın kazanan HDP'li belediyeleri gasp edip AKP'lileri atamasına, meclis üyelerini tasfiyeci gaspına ses çıkarmamanın faşizmi yeniden güçlendirmesi gibi. Ya da İstanbul Belediyesini gaspına karşı mücadele etmeyen, fiili eylemleri engelleyen burjuva muhalefetin, Erdoğan-Bahçeli-Perinçek'in faşizmi yeniden onarma saldırganlığına yaraması gibi.
Erdoğan faşizmi, savaş saldırganlığını Kürt düşmanı şovenizmi tırmandırarak yeniden kitle desteğini artırmanın, bunu seçimde de kullanmanın aracı yapmak istiyor. Burjuva muhalefetin, faşist şefin kanatları altına girerek 19 Mayıs resmi vermesi zaten Kürt düşmanlığına katılması anlamını taşıdı ve Erdoğan'ın oynadığı kirli-kanlı oyunun başarısına başlangıç oluşturdu. Şimdi savaşta da aynı oyunun devamını yaşıyoruz.
Erdoğan'ın kirli-kanlı oyununun bozulması yalnızca medya savunma alanlarındaki direnişçi fedakarlığın omuzlarına bırakılamaz, bırakılmamalı. Faşist şefin, diktatörlüğünün bekası için, Kürt halkımızın ve devrimci evlatlarının, halklarımızın devrimci evlatlarının kanını dökmesine karşı, Türk halkının evlatlarını savaş katili ve kurbanı olarak kullanmasına karşı, savaş karşıtı demokratik mücadelenin yükseltilmesi, Batı'daki halk çalışmasının omuzundadır.
Erdoğan, bir yandan Kürt'e savaşla şovenizm zehirini içirip seçim desteğini yükseltmek istiyor. Öte yandan direnişin tecridi kırmasını, sahtekarca propagandayla oya tahvil etmek de isteyebilir. Saldırı ve manevrasına karşı uzlaşmaz kararlılık Erdoğan faşizmini geriletmenin ve yenilgisini yakınlaştırmanın yoludur.
Burjuva muhalefetin bu noktada kara propagandasını ağzına tıkamak da demokratik güçlerin omuzundadır. Onun, halk eylemini engellemesiyle, faşist şefin koltuğu altına şoven sığınmasının verdiği zarara karşı, hegemonya mücadelesini başarma, Erdoğan'a karşı bin kat haklı olan öfkeyi faşizme karşı mücadele kanalına akıtma da demokratik güçlerin omuzundadır.
Bir kez daha açlık grevi ölüm orucu direnişi gösterdi ki, mücadeleyle geriletilen Erdoğan faşizmi ancak bu yolla yıkılabilir.